Το πέτρινο δάσος της Μαδαγασκάρης

Tsingy de Bemaraha Strict Nature Reserve is located close to the western coast

of  MADAGASCAR.

This 666 square kilometer region has been classified as a UNESCO World Heritage Site in 1990 because of its unique, breathtaking geography, preserved mangrove forests, and wild bird and lemur populations.

The Tsingy rise up to 70 meters from the ground. At these heights, the tops are bare and razor sharp. At lesser heights, one gets to see vegetations with roots tens of meters below.
The word tsingy is indigenous to the Malagasy language as a description of the karst badlands of Madagascar. The word which translates into English as “where one cannot walk barefoot”, aptly describes the exceptional topography. This topography of eroded limestone may exist in other areas around the world, but nowhere as tall, slender and extensive as the spires here. Beneath this apparent austerity, an extraordinary world of forest canyons, humid caves and burning karst karren is inhabited by fundamentally differing plants and animals who thrive in close proximity.

Στοιχεία από ΕΔΩ

Tsingy: The Stone Forest of Madagascar

Tsingy de Bemaraha Strict Nature Reserve is located close to the western coast of Madagascar. This 666 square kilometer region has been classified as a UNESCO World Heritage Site in 1990 because of its unique, breathtaking geography, preserved mangrove forests, and wild bird and lemur populations.

The Tsingy rise up to 70 meters from the ground. At these heights, the tops are bare and razor sharp. At lesser heights, one gets to see vegetations with roots tens of meters below.
The word tsingy is indigenous to the Malagasy language as a description of the karst badlands of Madagascar. The word which translates into English as “where one cannot walk barefoot”, aptly describes the exceptional topography. This topography of eroded limestone may exist in other areas around the world, but nowhere as tall, slender and extensive as the spires here. Beneath this apparent austerity, an extraordinary world of forest canyons, humid caves and burning karst karren is inhabited by fundamentally differing plants and animals who thrive in close proximity.

Η όγδοη Ήπειρος

ΜΑΓΑΔΑΣΚΑΡΗ: Η ΟΓΔΟΗ ΗΠΕΙΡΟΣ

Απόβαση στο παρθένο νησί του Ινδικού Ωκεανού με την πιο πλούσια χλωρίδα και πανίδα στη γη

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΜΑΡΙΑ ΑΘΗΝΗ

Στέκεσαι στην πόρτα του αεροπλάνου και ο ζεστός, υγρός αέρας σε ξαφνιάζει και σε περιβάλλει με μια αίσθηση περιπέτειας. Στα μακρινά ταξίδια αποζημιώνεσαι πιο εύκολα από ό,τι στους κοντινούς ευρωπαϊκούς προορισμούς: έπειτα από δώδεκα ώρες πτήση βρίσκεσαι από το Παρίσι στη Μαδαγασκάρη, το νησί πέρα από την ανατολική ακτή της Αφρικής. Εδώ δεν χρειάζεται να ξέρεις τις «σωστές διευθύνσεις» για να περάσεις καλά. Ο,τι κάνεις από τη στιγμή που φτάνεις είναι πρωτόγνωρο και συναρπαστικό.

Η πρωτεύουσα, το Ανταναναρίβο ή πιο σύντομα «Τάνα», είναι χτισμένη στην καρδιά του νησιού, πάνω στη λίμνη Ανοσίν, κοντά στην τρίτη ψηλότερη κορυφή της χώρας με 2.642 υψόμετρο. Η Τάνα είναι πολυπληθής και θορυβώδης όπως οι περισσότερες αφρικανικές πρωτεύουσες. Μπορεί να μη βρίσκεσαι ακόμα στον εξωτικό παράδεισο που ονειρεύτηκες, όμως η Τάνα θα σε κερδίσει με την αφρικάνικη ακαταστασία και τα υπαίθρια παζάρια της συνοικίας Analakely όπου πωλούνται τροπικά φρούτα, ψάρια και θαλασσινά, χειροποίητα υφάσματα, χαρτί από πάπυρο και κοσμήματα από ασήμι. Στο Analakely μπορείς να ακούσεις ζωντανά τα συγκροτήματα που παίζουν salegy και να μπεις στο ρυθμό της εξερεύνησης με τη λαϊκή χορευτική μουσική της Μαδαγασκάρης που έγινε της μόδας και στην Ευρώπη.

Με μια πιρόγα

Οι διαδρομές στο εσωτερικό του νησιού με αυτοκίνητο δεν είναι εύκολες· ακόμη και οι μικρότερες αποστάσεις μοιάζουν τεράστιες. Η Μαδαγασκάρη είναι το τέταρτο μεγαλύτερο σε μέγεθος νησί στον κόσμο, μια χώρα λίγο μεγαλύτερη σε έκταση από τη Γαλλία.

Από την Τάνα ταξιδεύεις με σύντομες εσωτερικές πτήσεις σε όλες τις παραλιακές πόλεις και τα νησάκια της χώρας. Τα περισσότερα resorts προσφέρουν διαμονή σε παραδοσιακές ξύλινες καλύβες με στέγες από φύλλα που είναι χτισμένες στις παρυφές των τροπικών δασών. Θυμάσαι με χαμόγελο τη φράση «περιλαμβάνεται μεταφορά από/προς το αεροδρόμιο» καθώς δίνεις τις βαλίτσες σου στον αμαξά που σε καλωσορίζει εγκάρδια και επιμένει να σε μεταφέρει στο ξενοδοχείο σου. Ακολουθώντας τις οδηγίες του σκαρφαλώνεις έκπληκτος στην άμαξα με τα βόδια που σε κοιτάζουν απόλυτα βαριεστημένα, σαν χαρακτήρες σε ταινία καρτούν.

Προετοιμάζοντας το ταξίδι είχες διαβάσει για το σαφάρι στα πάρκα της χώρας, αλλά φτάνοντας αρχίζεις να αναρωτιέσαι πόση περισσότερη Φύση μπορεί να χωρέσει στο κάδρο από αυτή που ξεδιπλώνεται μπροστά σου στο δρόμο για το ξενοδοχείο. Εύρωστα φυτά με οργιώδη ανάπτυξη, ψηλό καταπράσινο χορτάρι, πολύχρωμες πεταλούδες, παράξενες κραυγές από ζώα και πουλιά που έχεις δει μόνο σε ντοκιμαντέρ

Αιώνες πριν από τους ταξιδιώτες των πολιτισμένων δυτικών μεγαλουπόλεων που αναζητούν την ησυχία και την απομόνωση σε πολυτελή resorts, στη Μαδαγασκάρη βρήκαν καταφύγιο πολλά σπάνια ζώα, πουλιά και περίπου τρεις χιλιάδες είδη πεταλούδας. Για τη μοναδική βιοποικιλότητα που παρουσιάζει, οι οικολόγοι αποκάλεσαν το νησί «όγδοη ήπειρο» και ο φυσικός του πλούτος μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη Βραζιλία. Μερικά από τα πιο σπάνια είδη πιθήκων (οι λεμούριοι), χαμαιλέοντες, κόκκινοι βάτραχοι, ιγκουάνα, ρακούν, μαρμότες και παρδαλά ερπετά, πάπιες και πεταλούδες ζουν ελεύθερα στα μεγάλα εθνικά πάρκα της χώρας. Τα περισσότερα από τα σπάνια είδη ζώων και πουλιών που ζουν στο νησί δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο. Κάποια από αυτά είναι πιθανό να σε επισκεφθούν απρόσμενα, αλλά πάντα με φιλική διάθεση, καθώς απολαμβάνεις μια δροσερή πίνα κολάντα στη βεράντα της ξύλινης καλύβας – μπάνγκαλοου του ξενοδοχείου σου: ο πίθηκος με το πολύχρωμο τρίχωμα θα σε πλησιάσει συνεσταλμένα και θα σε περιεργαστεί με απορία, καθρεφτίζοντας τη δική σου αντίδραση με τέτοιες ομοιότητες που θα θυμηθείς τη θεωρία του Δαρβίνου.

Το πλεονέκτημα για τους επισκέπτες των τεράστιων εθνικών πάρκων της Μαδαγασκάρης είναι ότι μπορούν να θαυμάσουν τα ζώα και τα πουλιά από πολύ κοντά (γίνονται και νυχτερινές ξεναγήσεις υπό το φως των φακών), γιατί τα ζώα που ζουν εδώ δεν είναι επιθετικά και τα ερπετά δεν είναι δηλητηριώδη. Εξαιρούνται οι κροκόδειλοι και τα κουνούπια. Από τους πρώτους θα σε προστατεύσουν οι ντόπιοι οδηγοί που ξέρουν καλά τα μυστικά της ζούγκλας. Με τα δεύτερα θα πρέπει να παλέψεις προστατεύοντας τον χώρο και τον ύπνο σου. Και αν πριν δεν θεωρούσες απαραίτητο αξεσουάρ για ένα κρεβάτι την κουνουπιέρα, εδώ θα τη λατρέψεις.

Σαφάρι στην ενδοχώρα

Στη Μαδαγασκάρη υπάρχουν ακόμα αρκετές αληθινά ανεξερεύνητες περιοχές. Μια μεγάλη οροσειρά με πανύψηλες κορυφές, τα Υψίπεδα ή Hauts Plateaux, χωρίζει το νησί στα δύο διαφοροποιώντας το τοπίο, το κλίμα, αλλά και τον πολιτισμό. Στα ανατολικά, υπάρχουν πυκνά τροπικά δάση που καταλήγουν στη στενή ακτογραμμή του κόλπου της Μοζαμβίκης. Το εντυπωσιακό Canal des Pangalanes είναι ένα δίκτυο από λίμνες, κανάλια και ποτάμια -φυσικά και τεχνητά- που διατρέχουν τα δύο τρίτα της ανατολικής ακτογραμμής. Στη δυτική πλευρά των Υψιπέδων απλώνεται η σαβάνα και οι άνυδρες πεδιάδες με τα εντυπωσιακά μπαομπάμπ, τα δέντρα που μοιάζουν σαν να είναι φυτεμένα ανάποδα, κάποια με ηλικία σχεδόν χιλίων ετών. Στην κεντρική οροσειρά υπάρχουν πολλοί ορυζώνες, ενώ στο τοπίο δίνει χρώμα το κατακόκκινο χώμα στο οποίο η Μαδαγασκάρη οφείλει την προσωνυμία «το κόκκινο νησί».

Για όσους θέλουν να ζήσουν την αληθινή περιπέτεια (και να βγάλουν ωραίες φωτογραφίες) υπάρχουν αρκετές οργανωμένες εκδρομές με 4×4 που διασχίζουν την κοιλάδα με τα μπαομπάμπ και μπαίνουν βαθιά μέσα στα τροπικά δάση. Πάντα με τη συνοδεία των έμπειρων ντόπιων οδηγών, στήνεις τη σκηνή σου δίπλα στο ποτάμι, μαθαίνεις να ψαρεύεις με τις παραδοσιακές τεχνικές των Malagasy, κατεβαίνεις το ποτάμι με τις πιρόγες και διανυκτερεύεις σε ελεύθερο κάμπινγκ. Αν πεινάσεις στη διάρκεια της διαδρομής μέσα στο δάσος, ο οδηγός θα σκαρφαλώσει με χαρακτηριστική άνεση στο κοντινότερο δέντρο και θα επιστρέψει με ένα σάλτο για να σου προσφέρει ένα ζουμερό και νόστιμο εξωτικό φρούτο: μάνγκο, παπάγια ή λίτσι.

Επιστρέφοντας στη βάση σου χαλαρώνεις με ένα μασάζ από επιδέξια χέρια στην αμμουδιά του ξενοδοχείου, ενώ στο δείπνο απολαμβάνεις θαλασσινά και φρέσκο ψάρι αλλά και σπεσιαλιτέ επηρεασμένες από τις κουζίνες όλων των λαών που πέρασαν από εδώ.

Τοτέμ και ταμπού

Ικανοί θαλασσοπόροι από τη νοτιοανατολική Ασία, την Ινδοκίνα και τη Βόρνεο κατάφεραν να φτάσουν στο νησί με ξύλινες πιρόγες πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Η φυλή των Malagasy μετέφερε ρύζι και εγκαταστάθηκε στο νησί οργανώνοντας την παραγωγή του σε φυτείες. Οι Αραβες ήρθαν εδώ τον 7ο αιώνα, ενώ ο πρώτος Ευρωπαίος έφτασε στη Μαδαγασκάρη το 1500. Ηταν ο Πορτογάλος Ντιέγκο Ντίαζ που έφτασε τυχαία στις ακτές του νησιού όταν το πλοίο του έχασε το δρόμο πλέοντας για την Ινδία. Μετά το 1700 το νησί δέχτηκε πολλές επιδρομές πειρατών, μεταξύ των οποίων και Αμερικανοί που πήραν από εδώ το εξαιρετικής ποιότητας ρύζι των Malagasy και το μετέφεραν στη Νότια Καρολίνα. Η Μαδαγασκάρη υπήρξε γαλλικό προτεκτοράτο μέχρι το 1960 διατηρώντας τη δική της τοπική κυβέρνηση.

Σήμερα ο πληθυσμός του νησιού παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο κοκτέιλ χαρακτηριστικών με μεγάλο ανθρωπολογικό ενδιαφέρον αφού συνδυάζει στοιχεία από τους ασιατικούς, τους αραβικούς, τους ευρωπαϊκούς και τους αφρικανικούς πολιτισμούς που πέρασαν από εδώ. Οι περίπου είκοσι φυλές των Malagasy διατηρούν τις ανιμιστικές τελετουργίες τους που παραμένουν ίδιες εδώ και χιλιάδες χρόνια, καθώς και τα ταμπού ή fady, τους απαγορευτικούς κανόνες. Για να αποτρέψουν τους τυφώνες που πλήττουν συχνά το νησί, οι ντόπιοι τοποθετούν θαλασσινά κοχύλια και κέρατα ζώων γύρω από τα μπαομπάμπ στα οποία αποδίδουν μαγικές ικανότητες και είναι ταμπού (απαγορευμένο) να αγγίξεις τα αφιερώματα, όπως επίσης και να περπατήσεις γύρω από το δέντρο με τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Πέρα από τα ταμπού, οι Malagasy είναι πολύ φιλόξενοι και εκφράζουν με χαμόγελα τις ευχαριστίες τους σε όσους έρχονται να επισκεφθούν τη μακρινή τους χώρα.

Οι περισσότεροι κάτοικοι της Μαδαγασκάρης ζουν από τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση προσπαθεί να προσελκύσει το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών προωθώντας τον οικοτουρισμό. Για τον σκοπό αυτό διευρύνονται συνεχώς τα προστατευμένα εθνικά πάρκα της χώρας, ενώ υπάρχουν ήδη πρωτοβουλίες οργανισμών για τη διάσωση των σπάνιων οικοσυστημάτων στις δεκάδες ατόλες, τα κοραλλιογενή νησάκια γύρω από τη Μαδαγασκάρη, στον Ινδικό Ωκεανό.

Από οικολογικής πλευράς το νησί κινδυνεύει από την εκτεταμένη υλοτομία που έχει αφανίσει το ένα τρίτο της βλάστησης από τη δεκαετία του ’70 μέχρι σήμερα.

Η τουριστική ανάπτυξη δεν είναι αλματώδης προς το παρόν. Υπάρχουν λίγες πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες που προσφέρουν διαμονή σε ξύλινες παραδοσιακές καλύβες μέσα σε πάπυρους, μπαμπού και φτέρες στις παρυφές των πυκνών τροπικών δασών και στα μικρά νησιά στα ανοιχτά της χώρας.

Το ταξίδι στη Μαδαγασκάρη ξεφεύγει από το κλισέ των «ήσυχων» διακοπών στον εξωτικό προορισμό. Συνδυάζοντας σαφάρι σε παρθένα τροπικά δάση και καταδύσεις σε κρυστάλλινα νερά γεμάτα κοράλλια και τροπικά ψάρια, πεζοπορία σε φαράγγια, αναρρίχηση στους εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς και κατάνυξη σε νυχτερινές μεταφυσικές τελετές, η Μαδαγασκάρη είναι εμπειρία ζωής.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ

16ήμερες οργανωμένες εκδρομές στη Μαδαγασκάρη με περιήγηση στα σημαντικότερα αξιοθέατα της χώρας και σε συνδυασμό με τα κοντινά νησιά Μαυρίκιο και Ρεϊνιόν διοργανώνει το Versus Travel (Ακτή Ποσειδώνος 38 Πειραιάς. Τηλ.: 210-41.01.601, WWW.VERSUS-TRAVEL.GR)
Με απευθείας πτήση από το Παρίσι, το ταξίδι διαρκεί περίπου 12 ώρες.

ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ

Από τον Νοέμβριο ώς τον Απρίλιο είναι η ζεστή και υγρή περίοδος των βροχών, ενώ ακολουθεί περίοδος ξηρασίας από τον Μάιο ώς τον Οκτώβριο, οπότε ο καιρός είναι δροσερός με τη μέση μέγιστη θερμοκρασία στους 22 βαθμούς Κελσίου.

ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ

Σε ιδιωτικό νησί
Constance Lodge (www.tsarabanjina.com): Διαμονή σε καλύβες με αχυροσκεπή στο ιδιωτικό νησάκι Tsarabanjina. Κοκτέιλ στο ηλιοβασίλεμα, αιώρες, σπα, μπάνιο στη λευκή αμμουδιά με τα κρυστάλλινα νερά και εκδρομές για κατάδυση στους γειτονικούς κοραλλιογενείς υφάλους.
Princesse Bora Lodge (www.princessebora.com): Στην ανατολική ακτή, στο νησάκι Sainte Marie, μέσα σε φοινικόδασος. Ιδιωτική παραλία, προσβάσιμη μόνο με βάρκα ή 4χ4. Μπορείτε να συμμετάσχετε στην παρατήρηση της Megaptera, μιας «χαρούμενης» φάλαινας καταγράφοντας ήχους, συμπεριφορά και ό,τι άλλο σας ζητήσει η επιστημονική ομάδα που στηρίζει ο ιδιοκτήτης του Princesse Bora, Francois Xavier Mayer.
Tsara Komba Lodge (www.tsarakomba.com): Στο νησάκι Nosy Komba, «το νησί των πιθήκων», 25 λεπτά με τη βάρκα από το Nosy Be. Εξι παραδοσιακές καλύβες πάνω στην κατάλευκη αμμουδιά. Το ξενοδοχείο διοργανώνει ψάρεμα με πιρόγες, εξορμήσεις για snorkelling ή κατάδυση με μπουκάλες στα τροπικά νερά και βόλτες με οδηγό στο δάσος όπου ζουν οι άγριοι πίθηκοι μακάκοι.

Στην ενδοχώρα

Vakona Forest Lodge (www.hotel-vakona.com/home.htm): Στην ενδοχώρα, 140 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα, στα 900 υψόμετρο. Καλύβες χτισμένες μέσα στο πυκνό τροπικό δάσος πολύ κοντά στο πάρκο της Mantadia. Διοργανώνονται βόλτες με κανό στο ποτάμι, ιππασία και πεζοπορία στο παρθένο δάσος. Πρόσβαση μόνο με 4Χ4 ή καρτ
Le Domaine de Fontenay (www.lefontenay-madagascar.com): Μια παλιά γαλλική κατοικία αποικιακού στυλ έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο και φιλοξενεί όσους θέλουν να θαυμάσουν από κοντά τα σπάνια είδη πουλιών που ζουν στο πάρκο Le Fontenay δίπλα στο ποτάμι. Στην Joffre Ville, κοντά στο παραλιακό θέρετρο Diego Suarez.

Στην παραλία
L’ Hotel Anjajavy (www.anjajavy.com): Ξύλινες διώροφες βίλες μέσα σε μια όαση από λουλούδια γεμάτη με παραδείσια πουλιά στη χερσόνησο Anjajavy. Το πολυτελές θέρετρο προσφέρει θαλάσσιο σκι, καταμαράν, ψάρεμα, mountain bike και χαραγμένες διαδρομές για πεζοπορία.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

• Τα Εθνικά Πάρκα της Μαδαγασκάρης είναι τα φυσικά καταφύγια για κροκόδειλους, χαμαιλέοντες, πουλιά, ερπετά, πεταλούδες και λεμούριους, τους μακρινούς συγγενείς των πιθήκων. Πρωινές και νυχτερινές ξεναγήσεις, δυνατότητα διανυκτέρευσης μέσα στο πάρκο. Τα σπουδαιότερα είναι: Πάρκο του Ισαλο, Πάρκο Ρανομαφάνα, Εθνικό Πάρκο Μπερέντι, Ζούγκλα Περινέ.
• Tsingys: Εντυπωσιακοί ασβεστολιθικοί σχηματισμοί. Η ανατολή και η δύση του ήλιου μέσα από το Natural Window, μια φυσική τετράγωνη τρύπα πάνω στο βράχο.
• Fort Dauphin: Για πολλούς η καλύτερη παραλία της χώρας, με τρεις γραφικούς κόλπους που προστατεύονται από τον αέρα περιστοιχισμένοι από καταπράσινους λόφους.
• Λόφος Αμποχιμάνγκα: Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO από το 2001. Αποτελείται από τη βασιλική πόλη, τη νεκρόπολη και ένα σύμπλεγμα από βωμούς και τόπους λατρείας. Παραμένει τόπος λατρείας και προσκυνήματος εδώ και πεντακόσια χρόνια.
• Famadihana: Τελετουργία της φυλής Merina στα ορεινά χωριά γύρω από την Τάνα. Οι οικογένειες διοργανώνουν γιορτές προς τιμήν των νεκρών συγγενών τους. Τα οστά των νεκρών ξεθάβονται και ακολουθούν τελετή, προσφορά δώρων, αποχαιρετισμός του νεκρού και ενταφιασμός. Η παρουσία των ξένων θεωρείται καλός οιωνός, οπότε είστε ευπρόσδεκτοι. Από Ιούλιο ώς Σεπτέμβριο.

ΟΙ ΓΕΥΣΕΙΣ

• Το ρύζι (vary) της Μαδαγασκάρης είναι μια από τις καλύτερες ποιότητες ρυζιού στον κόσμο. Δοκιμάστε το με φιλέτο zebu (ντόπιο μοσχάρι) και κοτόπουλο με τζίντζερ.
•Η αρωματική βανίλια. Το νησί είναι ο κύριος τροφοδότης της παγκόσμιας αγοράς με βανίλιες, που χρησιμοποιούνται στα πιο γνωστά αναψυκτικά και επιδόρπια.
•Το παραδοσιακό ποτό ranon’ampango είναι μη αλκοολούχο. Υπάρχει επίσης η τοπική μπίρα Three Horses Beer (ΤΗΒ), ντόπιο κρασί από το Αμπαλαβάο και το δυνατό ρούμι Dzama που σερβίρεται με φρέσκο lime και ζάχαρη.
• Το κακάο. Η σοκολατοποιία Chocolaterie Robert παράγει εξαιρετική σοκολάτα, τρούφα και άλλα γλυκά με βάση το κακάο.
• Το mofo gasy είναι είδος ψωμιού που παρασκευάζεται από γλυκό ρυζάλευρο και ψήνεται στη θράκα.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

• Καταδύσεις, snorkelling και το πέρασμα από φάλαινες που μπορείτε να παρακολουθήσετε (εκ του ασφαλούς) τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο.
• Πεζοπορία, ορειβασία και αναρρίχηση. Τα υψίπεδα κοντά στη Ranohira είναι βραχώδεις εντυπωσιακοί σχηματισμοί από άμμο και χαλαζία, σμιλεμένοι από τον άνεμο και το νερό σε φαράγγια και απότομους γκρεμούς.
• Πεζοπορία στο φαράγγι Canyon des Singes με μια βουτιά στο κρύο νερό της φυσικής πισίνας.
• Καταδύσεις στις κοραλλιογενείς ατόλες με στόχο την έρευνα και την προστασία των σπάνιων οικοσυστημάτων και με τη συνεργασία διεθνών οργανισμών και της κυβέρνησης από εθελοντές με ή χωρίς εμπειρία στο χωριό Andavadoaka από την Blue VenturesWWW.BLUEVENTURES.ORG/)

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ

Διαφορά ώρας: 1 ώρα πίσω από την Ελλάδα τον χειμώνα, ίδια ώρα το καλοκαίρι.
Νόμισμα: Αριάρι. 1 ευρώ = 2,6 αριάρι
Γλώσσα: Μalagasy, Γαλλικά, λίγα Αγγλικά.

Αριαρι

https://cibemba.wordpress.com/tag/%CE%BC%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B7/

Laurence Caramel

LE MONDE

Le 26.09.2016

Le couperet était prêt à TOMBER avant que les autorités malgaches ne parviennent à ARRACHER un ultime répit de trois mois. Vendredi 23 septembre, le comité permanent de la Convention sur le commerce INTERNATIONAL d’espèces de faune et de flore menacées d’extinction (Cites), réuni à Johannesburg, a accordé au gouvernement jusqu’à la fin de l’année pour APPORTER des gages tangibles de son action contre le trafic de bois de rose. Faute de quoi, il pourrait DÉCIDER une suspension totale du commerce des espèces protégées de la Grande Ile. Concrètement, cela signifie que le pays aura interdiction d’exporter une centaine d’espèces parmi lesquelles figurent crocodiles, pythons, caméléons, orchidées et quelques lémuriens, autant d’icônes de ce point chaud de la biodiversité planétaire.

« Je suis soulagée. La bataille a été difficile, mais nous avons pu DISSUADER la Cites de PRENDRE cette sanction qui aurait été très dommageable pour l’économie de MADAGASCAR et pour sa stabilité POLITIQUE », a déclaré au MONDE AFRIQUE Johanita Ndahimananjara, ministre de l’ENVIRONNEMENT, de l’écologie et des forêts malgache, présente à Johannesburg pourPLAIDER la cause de son pays. L’AFRIQUE DU SUD, le BOTSWANA et le KOWEÏT, au nom de l’Asie, ont soutenu son appel à la clémence.

Meubles luxueux

« La suspension de commerce » est l’arme ultime dont dispose l’organisation internationale pour CONDAMNER un pays qui, par son inaction ou sa complicité, participe à la destruction de la biodiversité. Et dans le cas présent à la disparition de plusieurs espèces de bois de rose et d’ébène pillées jusque dans les aires protégées pour ALIMENTER un juteux trafic à destination de la CHINE, où ces essences précieuses sont transformées en meubles luxueux pour élites enrichies. Sur les 183 pays membres de la Cites, une dizaine de pays figure actuellement sur cette liste noire, parmi lesquels l’AFGHANISTAN, la MAURITANIE, la GUINÉE, le LESOTHO…

Avant d’envisager cette sanction extrême contre Madagascar, la Cites a déployé pendant trois ans tout l’arsenal à sa disposition. Du « simple » embargo sur les exportations de bois de rose imposé au gouvernement malgache à l’obligation pour les autres Etats de FAIRE barrage à ce bois illégal. Sous peine d’être à leur tour jugés complices. Rien n’y a fait. Le bâton pas davantage que la carotte – Madagascar a reçu des millions de dollars pour LUTTER contre la contrebande – ne sont parvenus à faire POINDRE la moindre lueur d’espoir. Les rondins continuent de prendre la mer à la vue et au su d’un Etat déliquescent qui s’est pourtant engagé avec le soutien de plusieurs bailleurs à METTRE en œuvre un « plan d’action » pourSTOPPER le trafic.

« AUCUN BARON DU BOIS DE ROSE N’A JAMAIS ÉTÉ CONDAMNÉ », L’ONG AMÉRICAINE ENVIRONMENTAL INVESTIGATION AGENCY

Depuis 2010, année de la première loi nationale interdisant le commerce de bois de rose après la grande saignée observée sous le gouvernement de transition d’Andry Rajoelina, Madagascar a accumulé les textes législatifs censés DONNER des gages de sa bonne volonté. En décembre 2015, la création d’un tribunal spécial a été votée par l’Assemblée nationale avec le POUVOIR de condamner les coupeurs de bois à une peine de dix ans de prison et les commanditaires et les exportateurs à une peine de vingt ans.

Face à cet échafaudage législatif, le bilan judiciaire traduit la réalité sans fard : au cours des dix dernières années, seules quarante infractions sur le commerce de bois de rose ont été constatées. Six condamnations ont été prononcées assorties de peines d’au maximum deux ans de prison et d’amendes qui, au total, ont atteint 440 280 dollars sur un trafic qui en a rapporté des milliards. « L’absence de poursuites et de condamnations a de quoi INQUIÉTER lorsque l’on connaît l’ampleur du trafic, écrit le secrétariat de la Cites dans la note de six pages présentée à Johannesburg pour JUSTIFIERsa demande de nouvelles sanctions. Aucune ENQUÊTE ni procédure judiciaire ne sont en cours qui pourraient DÉBOUCHER sur des sanctions contre les suspects impliqués dans le trafic ».

« Aucun baron n’a jamais été poursuivi », renchérit Environmental Investigation Agency (EIA), qui fut l’une des premières ONG internationales à DÉNONCER cette criminalité environnementale à grande échelle.

Mercredi, soit deux jours avant LA RÉUNION de la Cites à Johannesburg, une opération du Bureau indépendant anticorruption (Bianco) a permis l’inculpation de vingt-quatre personnes, dont un ancien chef de région, un inspecteur des douanes et des fonctionnaires du ministère de l’environnement, pour tentative d’exportation de douze conteneurs de bois de rose dans la région de Toliara, à la fin de 2015. La presse locale s’en est fait un large écho, mais l’opération n’a pas impressionné LES EXPERTS de la Cites. « Ils imaginent peut-être qu’il suffit d’une opération de dernière minute pour nous CONVAINCRE qu’ils agissent », tranche l’un deux.

Plus de 3 300 tonnes de bois saisies à Singapour

L’organisation, dont le siège est à Genève, s’intéresse en revanche de près à une opération d’une tout autre envergure. « Le secrétariat a eu connaissance que le gouvernement de Madagascar a refusé au début de 2016 de TÉMOIGNER devant la JUSTICE pour CLARIFIER le statut de 3 372 tonnes de bois de rose saisies par SINGAPOUR en mars 2014 », peut-on LIREparmi la longue liste de critiques formulées à l’endroit des autorités malgaches.

Il s’agit de la plus grosse saisie jamais réalisée à l’étranger, d’une valeur de 50 millions de dollars (44,5 millions d’euros). Singapour, qui est membre de la Cites, avait intercepté la cargaison en transit et inculpé l’acquéreur chinois, Kong Hoo. L’affaire devient ensuite assez rocambolesque et en dit long sur l’implication des plus hautes PERSONNALITÉS de l’Etat malgache. En janvier 2015, le ministre de l’environnement, Antelme Ramparany, avait envoyé à Singapour un courriel assurant de « l’authenticité des documents » présentés pour justifier l’exportation de ce bois. Avant que, en février 2016, le nouveau premier ministre, Jean Ravelonarivo, ne désavoue M. Ramparany en assurant que la transaction violait les règles de la Cites et les lois nationales et en invitant le tribunal « à UTILISER sa lettre (…) pour DÉFENDRE les intérêts de Madagascar », selon les termes du courrier dont Le Monde a pris connaissance. Malheureusement, cette lettre est arrivée trop tard pour ÊTRE prise en compte par la justice, qui a dû ACQUITTER l’entreprise chinoise.

Mafia qui gangrène le pays

1. Ravelonarivo a, dans la foulée, perdu son poste et, depuis, Madagascar fait la sourde oreille aux demandes de Singapour, où le procèsse poursuit en appel. Vendredi, la ministre de l’environnement, Johanita Ndahimananjara, assurait au Monde Afrique que « cette cargaison était bien illégale » et que « Madagascar répondra aux demandes de la justice ».

Si, à Johannesburg, la ministre a sauvé son pays d’un nouvel opprobre, elle n’a par contre pas obtenu l’autorisation de VENDRE les stocks de bois de rose saisis sur le sol malgache au cours des dernières années : 28 582 grumes entreposées sur 80 sites à travers l’île, d’une valeur estimée à 11 millions de dollars. Ils ne sont que la toute petite partie émergée du butin accumulé par la mafia qui gangrène ce pays parmi les plus pauvres du monde. De l’aveu même du gouvernement, 2 millions de troncs seraient dissimulés dans les forêts et le long des plages.

HTTP://WWW.LEMONDE.FR/AFRIQUE/ARTICLE/2016/09/26/TRAFIC-DE-BOIS-DE-ROSE-ULTIME-AVERTISSEMENT-POUR-MADAGASCAR_5003266_3212.HTML

ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ

ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΝΙΚΟΣ (Βήμα, 1997)

Παράξενος τόπος που σε ταξιδεύει πίσω στον Μεσαίωνα: το τέταρτο μεγαλύτερο νησί του κόσμου, ξεχωρίζει για τη μοναδική χλωρίδα και πανίδα του καθώς και για τα έθιμα που φθάνουν ως τη μαύρη μαγεία

 

Το ζωντανό μουσείο της φύσης 

Στις 19 Αυγούστου το απόγευμα φθάσαμε στο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι σαν κυνηγημένοι! Ημασταν ένα μικρό γκρουπ 7 ατόμων που ταξίδευε στην Ανατολική Αφρική με βάση ένα πρόγραμμα που είχε σχεδιάσει το Travel Plan. Στο Ναϊρόμπι είχαμε επιστρέψει από το Εθνικό Πάρκο Amboseli, όπου για δύο ολόκληρες ημέρες απολαύσαμε ένα εντυπωσιακό σαφάρι. Ο κενυάτης οδηγός μάς πήγε αμέσως στο Χίλτον και μας συνέστησε να μην ξεμυτίσουμε έξω γιατί γίνονται ταραχές στην πόλη και θα κινδυνεύαμε.

Πράγματι, όπως μάθαμε μετά, την προηγούμενη ημέρα στη Μομπάσα, τη δεύτερη μεγάλη πόλη και βασικό λιμάνι της Κένυας, ένας πρωτοφανής κύκλος βίας είχε κλείσει με 40 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Η τοπική κυβέρνηση μιλούσε για ταραχές που προκάλεσαν «γκάγκστερ», τα ξένα πρακτορεία όμως πληροφορούσαν ότι η χώρα εφλέγετο από έναν λαϊκό ξεσηκωμό τα αίτια του οποίου ήταν πρωτίστως οικονομικά αλλά και θρησκευτικά και φυλετικά. Το κλίμα ήταν βαρύ στο Ναϊρόμπι και το έβλεπες στα αγριεμένα πρόσωπα των ντόπιων και στα στρατιωτικά καμιόνια που κυκλοφορούσαν αδιάκοπα. Οι τουρίστες ταραγμένοι και ανήσυχοι γέμιζαν το «λόμπι» του Χίλτον και τα τουριστικά μαγαζιά ήταν άδεια.

Μόλις λοιπόν το απόγευμα φύγαμε για το αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι και περάσαμε τον έλεγχο διαβατηρίων, πήραμε μια βαθιά ανάσα, ηρεμήσαμε και αρχίσαμε να κάνουμε όνειρα για τον επόμενο σταθμό του ταξιδιού, τη Μαδαγασκάρη, το τέταρτο μεγαλύτερο νησί του κόσμου με έκταση 594.180 τ. χλμ. Ολοι ανυπομονούσαμε να γνωρίσουμε από κοντά τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα του νησιού και τον αφροασιατικής προέλευσης πληθυσμό του με τα παράξενα έθιμα που ξεκινούν από τα απειράριθμα ταμπού (τα fady) και φθάνουν ως τη μαύρη μαγεία.

Ολα αυτά έχουν καταστήσει τα τελευταία λίγα χρόνια τη Μαδαγασκάρη έναν νέο πόλο έλξης για τον διεθνή τουρισμό που μόλις τώρα «ανακαλύπτει» το νησί που πρώτοι το βρήκαν οι άραβες έμποροι γύρω στο 1000 μ.Χ. και μετά ακολούθησαν οι μεγάλοι πορτογάλοι θαλασσοπόροι Βάσκο ντε Γκάμα και Ντιέγκο Ντίας που πλέοντας για την Ινδία ξεμπάρκαρε με δυνατή φουρτούνα και την ονόμασε Αγιο Λαυρέντιο. Στο νότιο μέρος του νησιού, δίπλα στην πόλη του Fort Dauphin, επισκεφθήκαμε αργότερα το Φορτ ντε Πορτουγκάλς, το παλαιότερο ευρωπαϊκό εποικιστικό κτίσμα που κατασκευάστηκε ώστε να έχουν τα πλοία της Λισαβόνας ένα ασφαλές καταφύγιο στα ταξίδια του περίπλου της Αφρικής με προορισμό τα αμύθητα πλούτη της Ινδίας.

Ενώ περιμέναμε λοιπόν στις άδειες αίθουσες του απέραντου κτιρίου του αεροδρομίου του Ναϊρόμπι για να επιβιβασθούμε στην Air Mad (τον εθνικό αερομεταφορέα της Μαδαγασκάρης) με προορισμό το Ανταναναρίβο, η αρχηγός του γκρουπ, η καθηγήτρια αγγλικών κυρία Μαίρη Καλλιβωκά, άνοιξε τον πασίγνωστο οδηγό της Lonely Planet και μας είπε: «Ελάτε να σας διαβάσω για τη Μαδαγασκάρη ώστε να πάμε προετοιμασμένοι». Αλλά όπως άρχισε να διαβάζει ο πανικός σκόρπισε στη μικρή συντροφιά γιατί όπως ήμασταν και ταραγμένοι το μόνο που συγκρατήσαμε ήταν οι εξής φράσεις:

«Η πόλη του Ανταναναρίβο, γνωστή και ως Τάνα, συναγωνίζεται σε εγκληματικότητα μεγαλουπόλεις σαν τη Νέα Υόρκη και το Λος Αντζελες, αλλά οι αριθμοί που αναφέρονται δεν υπολογίζουν ότι οι περισσότεροι φόνοι και οι πράξεις βίας που συμβαίνουν στην πρωτεύουσα της Μαδαγασκάρης έχουν σαν θύματα ξένους υπηκόους και γενικά όσους έχουν κάτι να χάσουν. Να είστε έτοιμοι για το χειρότερο! Μη δείχνετε ότι είστε τουρίστες. Τα ρολόγια, ανεξαρτήτως αξίας, στις τσέπες, όχι κοσμήματα ούτε βέρες και ποτέ έξω από το ξενοδοχείο με το πρώτο σκοτάδι. Αν αγνοήσετε αυτή την προειδοποίηση, η πιθανότητα να σας ληστέψουν φθάνει το 100%!

Αν υπάρχει μια διατύπωση που χαρακτηρίζει πιστά το Ανταναναρίβο, αυτή είναι “επιστροφή στον Μεσαίωνα”!

Ιατρικά το Ανταναναρίβο είναι γνωστό για τις καταθλιπτικές επιδράσεις του σε άτομα που υποφέρουν από τα νεύρα τους. Διάφορα αίτια, που έχουν σχέση με μαγνητικά πεδία, το υψόμετρο (1.469 μ.), τις υπεριώδεις ακτίνες και τους ανέμους, προκαλούν μελαγχολία και κατάθλιψη».

Υστερα από αυτόν τον καταιγισμό αντιλαμβάνεσθε πώς περάσαμε τις τρεις ώρες της νυχτερινής πτήσης Ναϊρόμπι – Ανταναναρίβο και πώς μας φάνηκε η πόλη καθώς διασχίζαμε τους έρημους δρόμους με το πουλμανάκι του Χίλτον. Σε κάθε στροφή νομίζαμε ότι θα μας επιτεθούν ληστές και δολοφόνοι.

Ο ολόλαμπρος ήλιος της επομένης (η Μαδαγασκάρη είναι στο νότιο ημισφαίριο και ο Αύγουστος είναι περίπου σαν τον δικό μας Φεβρουάριο αλλά πολύ πιο ζεστός λόγω των Τροπικών αφού το νησί βρίσκεται από 12,5 ως 20 μοίρες κάτω από τον Ισημερινό) διέλυσε σαν φαντάσματα της νύχτας όλες αυτές τις προλήψεις και τους μύθους που προφανώς γράφτηκαν για να καταστήσουν προσεκτικούς τους μεμονωμένους ταξιδιώτες.

Η πρώτη ξενάγηση άρχισε να προβάλλει μία μία τις φυσικές αλλά και ανθρώπινες ομορφιές αυτού του κόκκινου νησιού με τα υψίπεδα και τις εύφορες πεδιάδες στα δυτικά και τα τροπικά δάση στα ανατολικά. «Δεν μπορείς να συγκρίνεις τη Μαδαγασκάρη ούτε με την Αφρική ούτε με την Ασία. Παράξενη χώρα, με παράξενους ανθρώπους», μας πληροφορεί αμέσως ο Eric Delsaut, ο γαλλοελβετός διευθυντής του τοπικού τουριστικού γραφείου που ανήκει στον έλληνα αρχιτέκτονα Αθ. Λιούνη.

Πράγματι οι Μαλαγάσιοι, όπως ονομάζονται οι κάτοικοι του νησιού, έχουν προέλθει από τόσες πολλές προσμείξεις φυλών από Βορρά και Νότο, από Δύση και Ανατολή ώστε η εθνότητα που σχηματίστηκε να είναι κάτι το ξεχωριστό. Οι Μαλαγάσιοι δεν έχουν εκείνο το πρωτόγονο βλέμμα ούτε τη νωθρότητα των μαύρων της Αφρικής αλλά ούτε και τη δραστήρια κίνηση των Ασιατών. Είναι πάντως ήπιοι και ευγενικοί με τους ξένους που τους χαιρετούν με «bonjour» ή «bonsoir». Η γαλλική άλλωστε είναι η δεύτερη επίσημη γλώσσα του κράτους. Η συμπεριφορά τους μοιάζει ευρωπαϊκή και όσους συναντήσαμε κουβαλούσαν με αξιοπρέπεια και καρτερία τη φτώχεια τους. Από θρησκευτικής πλευράς το 52% του πληθυσμού είναι ανιμιστές, 41% χριστιανοί και 7% μουσουλμάνοι.

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι οι πρώτοι έποικοι που έφθασαν στο νησί δεν ήταν από την κοντινή Αφρική (που χωρίζεται από τη Μαδαγασκάρη με το στενό της Μοζαμβίκης μήκους 400 χλμ.) αλλά «ναυτικά φύλα» από την Ινδονησία και πιθανώς από την Πολυνησία που ταξίδεψαν με τα πρωτόγονα σκάφη τους 6.400 χλμ. στον ταραγμένο Ινδικό ωκεανό. Τα 14 εκατομμύρια των σημερινών κατοίκων της πάντως ανήκουν σε 18 φυλές, με κυρίαρχη την περήφανη αλλά και σκληρή φυλή των Μερίνα (που έδωσε περίφημους πολεμιστές, βασιλιάδες, αλλά και αυταρχικές βασίλισσες σαν την καταραμένη Ραναβαλούν που εκθρόνισαν οι Γάλλοι) που κατοικεί στην πρωτεύουσα και στα γύρω βουνά ασχολούμενη με τη γεωργία και με την κτηνοτροφία με τα περίφημα zebu (βόδια με μεγάλες καμπούρες). Τα βόδια είναι για τους Μερίνα σύμβολα του πλούτου και της δύναμης. Οποιος δεν έχει βόδια δεν κατέχει καλή κοινωνική θέση, ο κόσμος δεν τον σέβεται και δεν είναι σε θέση να τιμήσει τους προγόνους του με θυσίες ζώων.

Αργότερα ήλθαν στο νησί πληθυσμοί από την Ινδία και την Αφρική που κατοικούν κυρίως στα ανατολικά του νησιού αλλά και στις πεδιάδες της δυτικής ακτής όπου καλλιεργούν βανίλια (είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας βανίλιας στον κόσμο), καφέ, ρύζι αλλά και δημητριακά.

Το Ανταναναρίβο, η πρωτεύουσα του νησιού, είναι χτισμένο πάνω στα κεντρικά υψίπεδα (από 1.245 ως 1.469 μ.) και είναι μια γραφική πόλη παρ’ ότι ο τουρίστας ενοχλείται από την έκδηλη φτώχεια που θυμίζει γειτονιές ινδικών πόλεων. Η κάτω πόλη, με τη λεωφόρο της Ανεξαρτησίας, τη λίμνη με τα νούφαρα, τα μεγάλα πάρκα, τις πολυτελείς βίλες των ξένων πρεσβειών, τα οικοδομήματα της αποικιοκρατίας, θυμίζει Γαλλία, αλλά οι τουρίστες προτιμούν να περιδιαβάζουν την άνω πόλη με τα ομοιόμορφα ψηλόστεγα σπίτια της, με τα μικρά παράθυρα και τα ξύλινα μπαλκόνια, που όλα είναι χτισμένα από πλίθες με το ψημένο χρώμα της τερακότας.

Ληστές, κλέφτες και δολοφόνους δεν συναντήσαμε πουθενά στο Ανταναναρίβο παρ’ ότι περιπλανηθήκαμε για ώρες στα στενά δρομάκια της άνω πόλης με τους ασφαλτοστρωμένους μεν δρόμους αλλά χωρίς πεζοδρόμια, όπου όλα τα σπίτια έχουν το ισόγειο για μαγαζί, δίνοντας έτσι την εικόνα ενός απέραντου και πολύχρωμου ανατολίτικου και αφρικανικού παζαριού. Εδώ θα βρείτε από γαλλικά τρόφιμα και μπαγκέτες ως τα περίφημα κεντητά και τα άλλα ξύλινα χειροτεχνήματα σε τιμές κυριολεκτικά εξευτελιστικές για ευρωπαϊκό βαλάντιο. Στην πάνω πόλη επίσης υπάρχουν τα παλάτια της δυναστείας των βασιλέων της φυλής των Μερίνα, που μοιάζουν περισσότερο με φρούρια, στα δωμάτια των οποίων δεν λείπει όμως η γαλλική φινέτσα στα έπιπλα και στα άλλα σκεύη.

Η ιδιαιτερότητα της Μαδαγασκάρης ως φυσικού περιβάλλοντος, που την κάνει να ξεχωρίζει μέσα στον κόσμο, οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην απομόνωσή της, που της εξασφάλισε πλήθος από μοναδικά στον κόσμο οικοσυστήματα.

Οπως γράφουν οι γεωλόγοι και οι αρχαιολόγοι, πριν από 250 εκατομμύρια χρόνια, η Πανγαία, δηλαδή η αρχική μάζα ξηράς στον πλανήτη μας, έσπασε σε δύο υπερηπείρους, την Gondwana και τη Laurasia. Κάποτε, στα επόμενα 65 εκατ. χρόνια, η Gondwana υπό την πίεση τρομακτικών τεκτονικών σεισμών άρχισε να κατευθύνεται προς τον Βορρά χάνοντας στην πορεία της μεγάλα κομμάτια γης, με πρώτα την Αυστραλία και την Ανταρκτική που μετακινήθηκαν προς Νότο. Λίγο αργότερα ένα άλλο κομμάτι, η Ινδία, κινήθηκε βόρεια προς τη Laurasia, ενώ στα 165 εκατ. χρόνια η Νότια Αμερική χωρίστηκε από την Αφρική και η Μαδαγασκάρη, που αποτελούσε μια προέκταση της Σομαλίας, ξεχώρισε και απομονώθηκε σαν νησί στη σημερινή της μορφή.

Αυτή η απομόνωση σε συνδυασμό με το ότι δεν κατακλύστηκε από παγετώνες ούτε ερημώθηκε η βλάστησή της από δεινόσαυρους, εξηγεί τη μοναδικότητα της χλωρίδας και πανίδας του νησιού. Ετσι από τα 4.100 γνωστά είδη του φυτικού βασιλείου που απαντούν στο νησί, τα 3.000 είναι αποκλειστικά δικά της, δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο μέρος της Γης. Από τα 250 είδη πτηνών τα 125 είναι αποκλειστικά της Μαδαγασκάρης, το ίδιο ισχύει και στα ζώα και στα ερπετά, με πιο παράξενα είδη τους περίφημους λέμουρους, τους χαμαιλέοντες, τις χελώνες κλπ.

«Είναι ένα θαυμαστό εργαστήριο της φύσης όλη η Μαδαγασκάρη, όπου μπορείς να μελετήσεις τη χλωρίδα και την πανίδα που υπήρχε πριν από εκατομμύρια χρόνια σε όλο τον πλανήτη και τώρα έχει εξαφανισθεί από παντού». Αυτό λένε οι ειδικοί και δεν είναι λίγοι οι τουρίστες που την επισκέπτονται γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ούτε είναι τυχαίο ότι έχει περίφημους βοτανικούς κήπους με σαρκοβόρα φυτά.

Οι άραβες θαλασσοπόροι και γεωγράφοι ήξεραν από το 1000 μ.Χ. για το τεράστιο αυτό νησί και ο πρώτος Ευρωπαίος που ανέφερε τη Μαδαγασκάρη στην περιγραφή του μυθικού ταξιδιού του στην Κίνα ήταν ο Μάρκο Πόλο που μίλησε για τους «γρύπες», τα φτερωτά τέρατα. Το 1850 βρέθηκε στο νότιο μέρος του νησιού αβγό αυτού του περιλάλητου πουλιού που μεταφέρθηκε άθικτο στο Παρίσι. Ηταν οκτώ φορές μεγαλύτερο από το αβγό της στρουθοκαμήλου που είχε μήκος 35 εκατοστά του μέτρου. Οι παλαιοντολόγοι το ονόμασαν Aepyornis Maximus και υπολογίζουν ότι είχε τρία μέτρα ύψος και ζύγισε 500 κιλά.

Ο τουρίστας δεν θα συναντήσει βέβαια σήμερα αυτά τα μυθικά πουλιά, αλλά όλα τα τουριστικά προγράμματα προβλέπουν επίσκεψη στο νότιο μέρος του νησιού στο εθνικό πάρκο Μπερεντί (τα καλύτερα πάρκα είναι αυτά που ανήκουν και τα διαχειρίζονται ξένες εταιρείες) για να γνωρίσουν οι ξένοι τους μοναδικούς στον κόσμο λέμουρους. Αυτοί οι χαριτωμένοι μικρόσωμοι πίθηκοι είναι το ζώο που έχει κάνει πασίγνωστη τη Μαδαγασκάρη. Οι λέμουροι είναι προπίθηκοι, που λόγω απομόνωσης του νησιού σταμάτησαν στο στάδιο αυτό εξέλιξης. Είναι κάτι μεταξύ πιθήκου και σκίουρου με μακριά θυσανωτή ουρά που τους βοηθά να πηδάνε στα κλαδιά των δέντρων ως και 10 μέτρα.

Υπάρχουν 30 γνωστά είδη λέμουρου με διαφορετικά χρώματα, είναι όλα φυτοφάγα και ζουν πάνω στα δέντρα. Ο πιο εντυπωσιακός και αγαπημένος για τα παιχνίδια στους τουρίστες είναι ο Lemourien Sifake που με το ερωτικό του κάλεσμα (ακούγεται 30 χλμ. μακριά) αναστατώνει τα δάση. Η Μαδαγασκάρη έχει ακόμη 28 είδη νυχτερίδας και εδώ ζει «η ιπτάμενη αλεπού», που είναι η μεγαλύτερη νυχτερίδα του κόσμου.

Στο νότιο μέρος του νησιού και προτού μπούμε στο πάρκο Μπερεντί περνάμε την παράξενη και άνυδρη περιοχή του Androy (η γη των αγκαθιών). «Εδώ», μας λέει ο οδηγός μας, «όλοι πεινούν και διψούν αλλά είναι άνθρωποι δυνατοί και περήφανοι». Πιο κάτω μπαίνουμε στα στοιχειωμένα δάση των κάκτων. Ολες οι πλαγιές είναι γεμάτες από ψηλόκορμους κάκτους μοναδικούς στον κόσμο, που το επιστημονικό τους όνομα είναι Didiezeacees. Είναι σαν λόγχες και χρησιμοποιούνται από τους ιθαγενείς ως ξυλεία για το χτίσιμο σπιτιών. 

Πώς θα πάτε

Πώς θα πάτε στη Μαδαγασκάρη; Να προτιμήσετε τα οργανωμένα ταξίδια όπου το γραφείο θα φροντίσει τα πάντα. Αν πάλι προτιμάτε να ταξιδέψετε μόνοι, τότε έχετε πολλές εναλλακτικές λύσεις. Πρώτη, να πάτε με την Ολυμπιακή στο Ναϊρόμπι της Κένυας (τρεις πτήσεις την εβδομάδα διάρκειας 6 ωρών) και από εκεί την Air Mad για το Ανταναναρίβο.

Η Air Mad είναι η πιο φθηνή εταιρεία και πετά με Boeing 747 (Τζάμπο) σχεδόν κάθε ημέρα από το Παρίσι, τη Φραγκφούρτη και τη Ζυρίχη για το Ανταναναρίβο. Δύο πτήσεις την εβδομάδα έχει και η Air France μεταξύ Παρισιού και Ανταναναρίβο, αλλά το εισιτήριο μετ’ επιστροφής κοστίζει γύρω στα 1.500 δολάρια. Η Air Mad είναι πολύ πιο φθηνή και όποιος ταξιδέψει με αυτήν από την Ευρώπη έχει 50% έκπτωση και στα εσωτερικά δρομολόγια. Η πιο φθηνή, με εισιτήριο μόλις 500 δολαρίων, είναι η Aeroflot αλλά πρέπει προηγουμένως να πάτε στη Μόσχα. 

Το νεκροταφείο των πειρατών

Ενα από τα αξιοθέατα του νησιού (που έχει αρκετά καλά ξενοδοχεία) είναι το Cimetiere de Pirates, στο οποίο φθάνεις ύστερα από μια περιπετειώδη πεζοπορία μέσα από βάλτους και ισορροπώντας πάνω σε κορμούς δέντρων. Οι τάφοι από ηφαιστειακές μαύρες πέτρες έχουν επάνω τους την πειρατική σφραγίδα με τα δύο οστά και τη νεκροκεφαλή, όμως μερικοί έχουν και τον χριστιανικό σταυρό.

Το νησί ήταν από τα μέσα του 16ου αιώνα το μεγαλύτερο κρησφύγετο πειρατών στον Ινδικό ωκεανό και για εκατό και πλέον χρόνια οι πειρατές κούρσευαν τα ολλανδικά, αγγλικά και γαλλικά πλοία που γύριζαν φορτωμένα με πλούτο από την Ινδία. Οι πιο γνωστοί πειρατές, θαμμένοι στους χορταριασμένους τάφους, ήταν ένας Ουαλός, ο David Williams, οι Αγγλοι Thomas White, John Every, William Kidd και άλλοι, ενώ ο συγγραφέας του Ροβινσώνα Κρούσου Ντάνιελ Ντεφόε διηγείται ότι στο λιμάνι Ντιέγκο Σουαρέζ στη Βόρεια Μαδαγασκάρη οι πειρατές ίδρυσαν μια ιδιότυπη δημοκρατία, τη Libertalia, που ήταν καταφύγιο όλων των σκλάβων και καταπιεσμένων του 17ου αιώνα. 

«Σαφάρι» για φάλαινες 

Το τουριστικό υπερθέαμα της Μαδαγασκάρης, το οποίο απολαμβάνει η πλειονότητα των ξένων επισκεπτών της, είναι το «σαφάρι για φάλαινες». Είναι τόσο εντυπωσιακό το θέαμα, που ασφαλώς όσοι είναι τυχεροί και το βλέπουν ­ όπως εγώ ­ μακαρίζουν τον Θεό που τους αξίωσε να δουν αυτή τη μεγάλη ομορφιά της φύσης.

Και μιλάμε για τύχη γιατί, όπως μας εξήγησε ο γάλλος καπετάνιος Paul Martin, με το σκάφος «Salina» του οποίου βγήκαμε στον Ινδικό Ωκεανό για να συναντήσουμε τις φάλαινες, «ο ωκεανός δεν είναι ζωολογικός κήπος και οι φάλαινες δεν είναι ψάρια ενυδρείου για να τα βλέπεις όποτε θέλεις»!

Πάντως από τον Αύγουστο ως τον Οκτώβριο εκατοντάδες φάλαινες ξεκινούν το μεγάλο ταξίδι του έρωτα και έρχονται από τον Νότιο Πόλο στα θερμά νερά των ανατολικών ακτών της Μαδαγασκάρης για να ζευγαρώσουν. Ανήκουν στο γένος που αποκαλείται Megaptera, φθάνουν τα 15 μέτρα και ζυγίζουν αρκετούς τόνους. Είναι μαύρες με αρκετό από το κάτω μέρος του σώματος λευκό και κύριο χαρακτηριστικό τους είναι τα πολύ μακριά και στενά πτερύγια.

Μερικές φορές η μεγάπτερη κάνει άλματα έξω από το νερό, οπότε χτυπά την επιφάνεια με τα πτερύγια ή την ουρά ή συστρέφεται πάνω στη ράχη της με τα πτερύγια στον αέρα. Οταν κάνει βαθιά μακροβούτια, καμπουριάζει και στρέφεται απότομα προς τα εμπρός, φέρνοντας την ουρά της κάθετα έξω από το νερό.

Ολα αυτά τα παιχνιδίσματα ενός από τα πιο νοήμονα ζώα του πλανήτη μας τα απόλαυσα εγώ και η συντροφιά μου σε ένα πεντάωρο σαφάρι στο κανάλι που χωρίζει τη Μαδαγασκάρη από το νησάκι Ile Sainte Marie. Οταν ξεκινήσαμε το πρωί με το 16 μέτρων «Salina» ο Paul Martin έσπευσε να μας προειδοποιήσει: «Θα κάνω ό,τι μπορώ για να δείτε φάλαινες αλλά δεν μπορώ να σας εγγυηθώ τίποτε, ο ωκεανός είναι απέραντος και οι φάλαινες χάνονται σε χιλιάδες μίλια».

Τελικά αποδειχθήκαμε όχι απλώς τυχεροί αλλά προνομιούχοι. Υστερα από ένα δίωρο κοπιαστικής αναζήτησης, ζήσαμε ένα φανταστικό υπερθέαμα. Για τρεις ολόκληρες ώρες 5, 10 και μερικές φορές περισσότερες φάλαινες συνόδευσαν το πλοιαράκι μας και μας έδειχναν τον καλύτερο εαυτό τους με άλματα έξω από το νερό, με μακροβούτια κάτω από το σκάφος, με πόζες για να τις φωτογραφίσουμε σαν να ήταν αρτίστες! Ηταν στιγμές που τρομάζαμε, γιατί ήταν τόσες πολλές δίπλα μας ώστε τα κύματα που προκαλούσαν με τα άλματά τους σκαμπανέβαζαν το πλοίο μας και άλλες φορές κινδυνεύαμε να συγκρουστούμε με αυτά τα τεράστια κήτη, που το καθένα είχε το ίδιο μέγεθος με το «Salina». Και όμως έπαιζαν τόσο αριστοτεχνικά μαζί μας ώστε μόλις το σκάφος τις άγγιζε με ένα μακροβούτι το άφηναν να περάσει από πάνω τους.

Ημασταν ευτυχισμένοι με το θέαμα αλλά και κατάπληκτοι από τη νοημοσύνη και τη φιλικότητα που έδειχναν προς εμάς τους ανθρώπους. Και όταν πια, αφού έπαιξαν για τρεις ώρες μαζί μας, και μετά χάθηκαν στον ωκεανό ήμασταν όλοι βέβαιοι και συμφώνησε μαζί μας και ο καπετάνιος ότι δεν κάναμε σαφάρι, δεν τις βρήκαμε εμείς μέσα στην απεραντοσύνη του ωκεανού, αλλά αυτές ­ γιατί έτσι το ήθελαν ­ ήλθαν να μας συναντήσουν για να παίξουν μαζί μας για όσο χρόνο ήθελαν. Και μετά έφυγαν για το πουθενά.

Δυστυχώς αυτές τις φάλαινες, που από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 με απόφαση του ΟΗΕ έχουν κηρυχθεί προστατευόμενο είδος, ασυνείδητοι ρώσοι και ιάπωνες φαλαινοθήρες τις σκοτώνουν για να πουλήσουν το λάδι τους σε εργοστάσια αρωματοποιίας.

Για να κάνετε και εσείς σαφάρι πρέπει να πετάξετε από το Ανταναναρίβο στο Ile Sainte Marie με ένα Hawker Siddeley 748 της Air Mad, οπότε θα γνωρίσετε και το πιο όμορφο τροπικό νησί του Ινδικού. Το νησί (60 χλμ. μήκος και 5 χλμ. πλάτος) είναι κατάφυτο από κοκκοφοίνικες, μπανανιές και απίθανα τροπικά λουλούδια και από τη μοναδική στον κόσμο μαύρη ορχιδέα.

http://www.tovima.gr/travel/article/?aid=92835

Le groupe artistique TANDROY KIE s’est formé depuis l’année 2013. Composé des jeunes danseurs, chanteurs et musiciens originaires de la région ANDROY, leur style musical est typiquement traditionnel.